Danskar stelpur borða of mikið !

Í dag var farið í húsgagnakaup. Kominn tími til. Ég kom hingað með stórar áætlanir um að eltast við notaðar vörur og allslags tilboð en þegar á hólminn kom keypti ég bara í IKEA. Ég þurfti að panta sendingu fyrir stóru hlutin (skrifborð, rúm og stól) og var þá spurður: ,,Hvenær verðurðu heima til að taka við þessu?" Ég leit á klukkuna, sem var tvö, og sagði að ég yrði kominn heim klukkan þrjú. Gaurinn svaraði mér að ég yrði að gefa upp þriggja tíma ramma. Þannig að ég samþykkti að vera heima frá þrjú til sex.
Ég kom aftur á kollegíið klukkan 14:30. Ég var viss um að biðin eftir IKEA dótinu yrði mjög stutt og tíminn auk þess fljótur að líða, þar sem ég hafði nóg fyrir stafni. Ég hafði ekki einu sinni byrjað að pakka úr töskunum mínum, en það er innbyggður skápur í herberginu þ.a. ekkert var því til fyrirstöðu að byrja. Ég skipulagði skápaplássið og pakkaði úr töskunum þremur. Því næst setti ég saman lampann sem ég hafði einnig keypt, en ég hafði tekið hann sjálfur þar sem hann var svo lítill. Ég arkaði síðan út og skimaði eftir bílstjóranum. Hann sást hvergi. Ég leit á klukkuna ... 14:50 ... ég fór aftur inn á herbergi.
Ég ákvað að skella mér á klósettið. Opnaði dyrnar og kveikti ljósin og fraus. Í vaskinum var stærsta kónguló sem ég hef á æfi minni séð (Return of the King er talin með). Ég bakkaði hægt út og hallaði hurðinni. Ég slökkti ekki ljósin til að ergja hana ekki. Ég dróg djúpt andann og horfði í kring um mig. Hvað hafði ég til að drepa kóngulónna. Herbergið var tómt. Ég gat notað fötin mín úr skápnum, en svona óargadýr rífur sig í gegnum gallabuxur eins og ekkert sé og beltissylgjan mín hefði bara kitlað hana. Ég opnaði aftur dyrnar um örlitla rifu og kíkti inn. Kóngulóin sást ekki. Skrambans kvikindið var farið á stjá. Ég opnaði aðeins betur og horfði í kringum mig. Ég sá hana ekki. Ég steig alveg inn og leitaði hátt og lágt. Kóngulóin var ekki þarna. Gleðin entist ekki lengi því, þó svo að kóngulóin hafi ekki birst ennþá, þá óttast ég helst að hún muni narta í kálfann á mér eitthvert kvöldið þegar ég á mér einskis ills von. Ég býst eins við því að nemendur taki í kjölfarið að hverfa af kollegíinu, á dularfullan hátt. Ég slökkti á baðherberginu, lokaði hurðinni og settist á gólfið og horfði upp í loft.
Klukkan 17:57 kom IKEA bíllinn. Gaurinn var hinn vinarlegasti og varð mjög forvitinn um Íslenskan uppruna minn. Hann spurði hvort íslenskar stelpur væru sætar. Ég jánkaði því. Þá spurði hann hvort ég ætti danska kærustu. Ég sagði nei en tók fram að danskar stelpur væru nokkuð sætar þ.a. ég útilokaði ekki möguleikann í framtíðinni. Hann var ekki sammála. ,,Danskar stelpur eru feitar, þær borða of mikið !" heimtaði hann. Ég gat ekkert sagt. Hann býr hérna en ég hef verið hérna í tæpa viku. Ég get samt ekki sagt að stelpurnar hérna séu feitar að staðaldri. Kanski var gaurinn alinn upp í anorexíulandi EÐA kanski er ferðavika feitu dönsku stelpnanna einmitt í gangi núna. Þær fara allar í hópferð til Þýskalands eða Svíþjóðar og koma heim um helgina. Ég kemst vonandi til botns í þessu. En nóg af þessu rugli.